Asla sevmediğim birine seni seviyorum demedim,(Bazen onun için söylediğim oldu)
Ya da asla birini severken karşılığını beklemedim.(Karşılıksız sevemem ki, çocuklarımdan başkasını)
Dostluğuma değer biçmedim,sevgime ise hiçbir zaman sınır çizmedim.(Evet bunu böyle yaptım)
Sevdiysem sonuna kadar gittim, bitirdiysem öldürse de hasreti geriye dönmedim.(Aynen)
Bazen çok kırıldım, bazen belki de kırdım.(Belki kırdım, belkisiz de kırdım)
Ama hata insana mahsustur dedim.(Dedim)
Affettim, af diledim.(Diledim)
Kimileri birden fazla kırdılar kalbimi ama ben onları yinede affettim.(Evet)
Onlar belki beni saflıkla yargıladılar.
Belki de içten içe sinsice güldüler.
Ama asıl unuttukları şuydu;
Ben aldanmadım..!(Yok aldanmış olabilirim)
Aldanan her zaman kendileri oldular ama bunu anlayamadılar.
Bir insan kaybının ne olduğu bilemedikleri için,(İnsan kaybetmeyi sevmem çok)
Kaybetmek onlar için bir alışkanlık haline geldiği için.
Oysa ben hiç insan kaybetmedim.
Sadece zamanı geldiğinde vazgeçmeyi bildim o kadar..(Bu zaman bazen çok uzun oldu)
