Yorgunum bugünlerde. Hani baharda değil ama bilemedim nedenini. Fiziksel olarak mı yorgunum, yoksa kafam yorgun o yüzden mi yorgun hissediyorum, onu da bilemedim. Yatıp uyumak ve 3 gün boyunca da hiç kalkmamak istiyorum.
Dün okuduğum kitaptaki bir cümle oldukça ilgimi çekti " Hayatı yaşamak istemiyorum, sadece seyircisi olmak istiyorum"(Adam Fawer/Empati). Güzel bir cümle... Ne kadar seyirci kalabiliyoruz ki yaşama o da ayrı...
Seyirci olmak, gereken yerde alkışlamak, gereken yerde yuhalamak sanırım en kolay yolu yaşamanın. Ama bu kadar kolay olsaydı yaşamak, anlamı olur muydu benim için bilmiyorum. Ben içinde olmayı tercih eden biriyim. Zaten seyirci olmamı engelleyen faktörler de var. Anne olmak, eş olmak gibi... Ben böyle mutluyum zaten. Her yeni güne yaşam dolu başlamayı seviyorum, her ne kadar arada elimde olmayan sebeplerden ötürü, mutlu uyanamasam da , bir gece öncenin kabuslarının ya da bir gün önceki tartışmanın izlerini de taşısam da uyanabilecek bir sabahım olduğunu bilmek bana iyi geliyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder